Γκιγιόμ ντ’ Οβέρν

(Guillaume d’ Auvergne, Οριάγκ, Οβέρνη περ. 1180 – Παρίσι 1249). Γάλλος θεολόγος και φιλόσοφος. Από το 1228 υπήρξε επίσκοπος του Παρισιού. Μαζί με τον Γκιγιόμ ντ’ Οζέρ και τον Φίλιππο τον Καγκελάριο ήταν ένας από τους πρώτους καθηγητές στο Παρίσι που χρησιμοποίησαν τις νέες μεταφράσεις των έργων του Αριστοτέλη και του Αβικέννα. Ο Γ. στηρίχτηκε στα σχόλια του Πέρση φιλοσόφου, που ερμηνεύουν τον Αριστοτέλη με νεοπλατωνικό πνεύμα, για να συμφιλιώσει τις αριστοτελικές θεωρίες με την αυγουστινιανή παράδοση. Παραδέχθηκε έτσι τον αριστοτελικό ορισμό της ψυχής, αλλά όπως και ο Αβικέννας, τη θεώρησε ανεξάρτητη από το σώμα, υποκείμενο της διανοητικής δραστηριότητας. Από τον Αβικέννα δανείστηκε επίσης τη θεωρία του για τον θεό ως όντως ον, δηλαδή ως ον στο οποίο ταυτίζονται η ουσία και η ύπαρξη. Ο Γ. θεωρήθηκε γι’ αυτόν τον λόγο τυπικός εκπρόσωπος του αβικεννίζοντος αυγουστινιανισμού. Η μετριοπαθής του στάση συνέτεινε ώστε οι σχολαστικοί κύκλοι του Παρισιού να παραδεχτούν σιγά-σιγά πολλές από τις απόψεις του Αριστοτέλη και του Αβικέννα. Κυριότερο έργο του είναι η Θεία αρχή.